معدنی ها /افزایش ۱۵۰ درصدی بودجه بخش معدن در سال ۱۴۰۴، عددی نیست که بشود به‌سادگی از کنار آن گذشت، ۳۴ هزار میلیارد تومان بودجه در شرایطی که بسیاری از صنایع با نفس‌های آخر سر می‌کنند، مثل ریختن بنزین روی آتش پنهان منابع زیرزمینی است؛ اما سؤال اینجاست که آیا این رقم قرار است غول خفته‌ای به نام معدن را بیدار کند یا صرفاً در قالب پروژه‌هایی نیمه‌کاره، مناقصه‌هایی تکراری و شعارهایی از پیش شکست‌خورده خاک بخورد؟
دولت مدعی است این بودجه با هدف تحقق رشد ۱۳ درصدی در بخش معدن و تکمیل زنجیره‌های ارزش تعریف شده، اما تجربه تاریخی ما نشان می‌دهد که عدد بزرگ همیشه به معنی اثر بزرگ نیست. معدن ایران سال‌هاست از نبود ایمنی، ضعف در اکتشافات علمی و نداشتن برنامه توسعه فناورانه رنج می‌برد؛ آیا با همین ساختارهای قدیمی و نهادهای کند، می‌توان با بودجه ۳۴ همتی معجزه کرد؟ یا باز هم شاهد آمارهایی خواهیم بود که روی کاغذ برق می‌زنند و در واقعیت خاموش‌اند؟
نکته تلخ‌تر اما این است که این بودجه وقتی جذاب‌تر می‌شود که بدانیم معادن کشور تنها به‌عنوان منابع صادرات خام دیده شده‌اند و اگر قرار باشد دوباره به همان مدل حفاری-بارگیری-صادرات بازگردیم، بودجه ۳۴ هزار میلیاردی نه‌تنها تحولی ایجاد نمی‌کند، بلکه صرفاً صورت‌مسأله را لاک می‌زند. ثروت ملی وقتی ثروت‌زا می‌شود که تبدیل به دانش، فناوری، و ارزش افزوده شود. اگر این بودجه به جیب پیمانکاران ناکارآمد و پروژه‌هایی بی‌برنامه ریخته شود، باخت تاریخی دیگری را رقم زده‌ایم؛ این‌بار با اعداد بزرگ‌تر.
مسئولان از صندوق‌های حمایتی، توسعه خوشه‌های صنعتی و تصفیه‌خانه‌های تخصصی می‌گویند. حرف‌هایی که در عمل، بارها تکرار شده و کمتر به سرانجام رسیده است. این‌بار اما، توپ در زمین دولت نیست؛ در زمین حقیقت است. حقیقتی که فقط یک سؤال ساده دارد: آیا ایران می‌خواهد از معادنش آینده بسازد یا همچنان گذشته‌اش را استخراج کند؟
مخاطبین عزیز پایگاه خبری–تحلیلی "معدنی‌ها"؛ شما می‌توانید از دایرکت پیج اینستاگرام "معدنی‌ها" به آدرس madanihanews برای ارائه نقطه نظرات، پیشنهادها، انتقادها و سایر پیام‌های خود با ما در ارتباط باشید.
| لینک مطلب: | http://madaniha.ir/News/234408.html |