معدنی ها /فائزه پناهی؛ وقتی صحبت از ثروت ملی میشود، اغلب نگاهها به نفت، گاز یا حتی پتروشیمی دوخته میشود. اما درست زیر پایمان، گنجینهای فراموششده نهفته که پتانسیل اقتصادی آن میتواند معادلات رشد کشور را بهکلی دگرگون کند؛ معادن ایران. معادنی که از حیث تنوع، حجم و گستردگی، مانند جدول مندلیف، تمام عناصر مورد نیاز صنایع جهان را در دل خود جای دادهاند. از فلزات گرانبها گرفته تا مواد معدنی پایهای که زیرساخت صنعتی کشورها را میسازند، همگی در خاک ایران خوابیدهاند؛ بیآنکه بهرهبرداری کافی از آنها صورت گیرد.
سیدعبدالوهاب سهلآبادی_ رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران، با نگاهی صریح به وضعیت موجود امروز در اظهارنظری، معادن را گنجینههایی توصیف میکند که بهدرستی شناخته و استفاده نشدهاند. او از استانهایی مانند اصفهان، زنجان، کرمان، یزد و آذربایجان غربی نام میبرد؛ مناطقی که پهنههای معدنی آنها آماده جهش سرمایهگذاری است، اما با مانعهایی جدی دستوپنجه نرم میکنند. معادنی که حتی پس از اکتشاف، برای استخراج و فرآوری، هنوز زیرساختهای لازم را ندارند و از کمبودهایی چون گازوئیل، مواد ناریه و ماشینآلات بهروز رنج میبرند.
درحالیکه کشورهای معدنی دنیا با تمام قوا در حال توسعه صنایع معدنی خود هستند، ما در ایران هنوز درگیر مشکلات ابتدایی هستیم؛ گاهی برای تأمین سوخت یک بیل مکانیکی در دل کویر یا دریافت مجوز برای انفجار سنگی که میتواند هزاران شغل بسازد. این در حالی است که هر واحد فرآوری، نهتنها ارزش افزوده فوقالعادهای ایجاد میکند، بلکه سهم مهمی در صادرات غیرنفتی کشور دارد؛ صادراتی که این روزها بیش از هر زمان دیگری برای تراز تجاری ایران حیاتی است.
معادن ایران تشنه سرمایهاند. اما این تشنگی با وعده سیراب نمیشود؛ با برنامهریزی، تأمین زیرساخت، ثبات مقررات و جذب سرمایهگذار داخلی و خارجی است که میتوان معادن را از دل خاک بیرون کشید و به سفره اقتصاد ملی آورد. اکنون زمان آن رسیده که این گنجهای خاموش را نه با بیل و کلنگ، که با تدبیر و سرمایه بیدار کنیم.
لینک مطلب: | http://madaniha.ir/News/234471.html |