معدنی ها /فائزه پناهی؛دولت با یک امضا، تولید را به اغما برد. از ۲۴ اردیبهشتماه، صنایع فولادی، سیمانی، معدنی و زنجیرههای پاییندستی با شوک بزرگی مواجه شدند: کاهش برق مصرفی به ۱۰ درصد دیماند کارخانهها، یعنی پایان خط تولید، خاموشی کامل کورهها، و مرگ تدریجی بخش عظیمی از صنعت کشور. این نه مدیریت مصرف، بلکه یک تصمیم پرهزینه و غیرکارشناسی است که حالا فریاد اعتراض تشکلهای بزرگ صنعت را بلند کرده است.
در نامهای بیسابقه، پنج تشکل مادر تخصصی صنعت کشور — از فولاد و سنگ آهن گرفته تا سیمان و معدن — مستقیماً خطاب به رئیسجمهور نوشتند: این تصمیم وزارت کشور، عملاً تعطیلی صنایع را کلید زده است. به گفته آنها، کاهش ناگهانی برق به این میزان، یعنی توقف تعهدات صادراتی، سقوط در بازار سرمایه، آسیب به هزاران کارگر و پیمانکار، و فاجعه برای تولید ملی. آنها از رئیس دولت خواستار بازنگری فوری در این تصمیم و دخالت شخص وی شدهاند.
مدیران صنعت نهتنها نگران خاموشیهای عمومیاند، بلکه حالا درگیر یک خاموشی بزرگتر شدهاند: خاموشی صنعت. تعطیلی کارخانههایی که چرخشهایشان ماهها زمان برای راهاندازی میطلبد، تنها با یک نامه اجرایی شده است. آیا کسی پاسخگوی ضررهای میلیاردی کارخانهها، کاهش تولید ملی، از دست رفتن بازارهای صادراتی، و بیکاریهای زنجیرهای خواهد بود؟
در این نامه اعتراضی، نامهای بزرگی چون بهرام سبحانی (فولاد)، مهرداد اکبریان (سنگآهن)، احمد خوروش (نوردکاران)، محمدرضا محمدی (سیمان) و محمدرضا بهرامن (خانه معدن) حضور دارند — نشانهای روشن از عمق بحران. این اولین بار نیست که صنعت قربانی بیبرنامگی در حوزه انرژی میشود، اما شاید این یکی، شدیدترین ضربه باشد.
مردم نگران گرما هستند، دولت نگران ناترازی، و حالا صنعت نگران بقا. این مثلث بحران، بدون تصمیمی شجاعانه و کارشناسی، بهزودی به فاجعهای ملی تبدیل خواهد شد. آقای رئیسجمهور، نفس صنعت را دریابید، پیش از آنکه دیر شود.
لینک مطلب: | http://madaniha.ir/News/234542.html |