معدنی ها /فائزه پناهی، تحریم اخیر آمریکا علیه یک شرکت معدنی کنگویی در ظاهر اقدامی علیه قاچاق و جنگ‌سالاری است، اما در واقع پرده از نقشه‌ای بزرگ‌تر برمی‌دارد؛"مهندسی دوباره زنجیره جهانی مواد معدنی حیاتی" واشنگتن می‌خواهد تضمین کند که معادن حیاتی جهان از تانتالوم کنگو تا لیتیوم ایران تحت سایه‌ای باشند که فقط منافع کاخ سفید را تأمین کند.
کنگو امروز در آتش جنگ می‌سوزد و معادنش به گاوصندوقی برای گروه‌های مسلح تبدیل شده‌اند، شرکت CDMC فریاد می‌زند که خودش قربانی است، نه مجرم. اما واقعیت این است؛ هر گرم خاک معدنی آنجا، مستقیم یا غیرمستقیم به باروت تبدیل می‌شود. این نمایش «اخلاقی» آمریکا در واقع همان جنگ اقتصادی جدید است؛ جنگی که خاک معادن را به خاکریز تبدیل کرده است.
و حالا ایران باید بفهمد این قصه فقط درباره آفریقا نیست، ما هم بر روی انبار عظیمی از مواد معدنی استراتژیک نشسته‌ایم؛ مس سرچشمه، سنگ‌آهن گل‌گهر، ذخایر لیتیوم سیستان، و حتی عناصر نادر خاکی که تازه نامشان به گوش جهانی‌ها رسیده است. پرسش واقعی این است: چه زمانی سراغ ما می‌آیند؟
در واقع ایران پیش از آنکه وارد فاز «طلای سیاه دوم» یعنی مواد معدنی حیاتی شود، باید یاد بگیرد این بار بازی سخت‌تر است. نفت را می‌شد در بشکه‌ها پنهان کرد، اما معادن را نمی‌توان زیر زمین قایم کرد. آنها همین‌جا هستند، در دیدرس همه؛ از واشنگتن و بروکسل گرفته تا پکن و مسکو. هر لحظه ممکن است همان تیغی که امروز روی گردن کنگوست، فردا روی گردن ایران قرار گیرد.
ما عادت کرده‌ایم تحریم‌های نفتی را فاجعه ببینیم، اما شاید فاجعه بزرگ‌تر هنوز نیامده باشد؛ «تحریم‌های معدنی»، تحریم منابعی که قرار است سوخت فردای خودروهای برقی، پهپادهای نظامی و حتی شبکه‌های هوش مصنوعی باشند و اگر کنگو امروز در این گرداب گیر کرده، ایران فردا ممکن است غریق بعدی باشد؛ پس سوال اصلی این است که آیا ما آماده‌ایم یا باز هم غافلگیر خواهیم شد؟
برگرفته از گزارش discoveryalert