معدنی ها /فائزه پناهی، ایران با تولید ۱۴ میلیون تن فولاد در پنج ماه نخست ۲۰۲۵، از برزیل عبور کرد و به رتبه نهم جهانی رسید. اما کاهش ۵.۳ درصدی تولید نسبت به سال گذشته و فاصله اندک با آلمان هشتمی، نشان می‌دهد این رتبه‌بندی بیشتر بر پایه رکود جهانی شکل گرفته و نه رشد واقعی داخلی. آیا این موفقیت، پوششی است بر چالش‌های عمیق صنعت فولاد ایران؟
رتبه نهم ایران در تولید فولاد جهان به‌ظاهر دستاوردی قابل‌توجه است، اما نگاهی دقیق‌تر به آمار و روندها، واقعیت‌های پنهان این صنعت را آشکار می‌کند. کاهش ۵.۳ درصدی تولید در پنج ماه نخست ۲۰۲۵ نسبت به مدت مشابه سال قبل، در کنار رشد اندک ماه می، بیانگر مشکلات ساختاری جدی در صنعت فولاد کشور است؛ از جمله تأثیر تحریم‌ها، ضعف در فناوری‌های نوین، نوسانات بازار داخلی و خارجی، و محدودیت‌های سرمایه‌گذاری.
این ارتقاء رتبه ایران، در واقع بازتابی از کاهش تولید جهانی و بحران‌های بازار فولاد است، نه رشد واقعی و پایدار ظرفیت تولید داخل. فاصله تنها ۴۰۰ هزار تنی ایران با آلمان هشتم جهان، هر چند نشان‌دهنده پتانسیل رشد است، اما بدون اصلاحات اساسی در زیرساخت‌ها، افزایش بهره‌وری و جذب سرمایه‌گذاری، نمی‌تواند تضمین‌کننده تثبیت یا ارتقاء بیشتر باشد.
همچنین، کاهش ۱.۷ درصدی تولید فولاد چین به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده جهان، و کاهش‌های مشابه در سایر کشورهای مهم، شرایط بازار را پیچیده‌تر کرده و رقابت برای سهم بازار را شدیدتر ساخته است. در این فضای نامطمئن، صنعت فولاد ایران نیازمند برنامه‌های جامع، شفاف و عملیاتی است که فقط به افزایش کمی تولید نگاه نکند بلکه کیفیت، صادرات، و زنجیره ارزش را هم بهبود بخشد.
در نهایت، رتبه نهم فولاد ایران، اگرچه مایه افتخار است، اما باید به عنوان هشداری تلقی شود برای مسئولان و فعالان این بخش؛ چرا که تکیه بر شرایط موقتی جهانی نمی‌تواند جایگزین سیاست‌گذاری‌های هدفمند و اصلاحات ساختاری شود. آینده صنعت فولاد ایران بدون اصلاحات بنیادین، بیش از همیشه در معرض ریسک و نوسان قرار دارد.
مخاطبین عزیز پایگاه خبری–تحلیلی "معدنی‌ها"؛ شما می‌توانید از دایرکت پیج اینستاگرام "معدنی‌ها" به آدرس madanihanews برای ارائه نقطه نظرات، پیشنهادها، انتقادها و سایر پیام‌های خود با ما در ارتباط باشید.
