معدنی ها /کوره‌ها خاموش شدند، اما نه از سر پایان کار، بلکه از شدت بی‌برنامگی. آتشی که سال‌ها سیمان این کشور را می‌ساخت، حالا در میان وعده‌های توخالی و سیاست‌های ضدتولید خاموش شده است. این‌بار نه دشمنی خارجی، نه تحریمی جدید؛ بلکه مدیریت غلط، بی‌تدبیری و بی‌توجهی به هشدارهای مداوم، صنعت سیمان را به زانو درآورده است. کارخانه‌هایی که روزی ستون توسعه کشور بودند، حالا به ویرانه‌هایی خاموش تبدیل می‌شوند و در این میان، هیچ‌کس پاسخگو نیست.
سیمان، شریان حیاتی ساخت‌وساز، حالا کمیاب و شکننده شده است. بحران انرژی بهانه‌ای بیش نیست، وقتی سیاست‌گذاری‌ها به‌جای حمایت، تنها باری مضاعف بر دوش تولیدکنندگان گذاشته‌اند. هر زمستان، داستان سهمیه‌بندی گاز تکرار می‌شود، اما امسال، چیزی فراتر از یک بحران فصلی رخ داده است. این‌بار، خاموشی کوره‌ها دیگر موقتی نیست؛ این یک هشدار جدی برای صنعتی است که در مسیر فروپاشی قرار گرفته.
هزینه‌های تولید سرسام‌آور شده، قیمت‌گذاری دستوری نفس کارخانه‌ها را بریده، لجستیک ناکارآمد است، و حالا، ضربه آخر هم از راه رسیده: قطع سوخت. دیگر نه تولید به‌صرفه است، نه صادرات امکان‌پذیر، و نه حتی ادامه حیات برای بسیاری از این کارخانه‌ها ممکن. اما سوال اساسی اینجاست: این تصمیم‌ها قرار است به نفع چه کسی تمام شود؟ چرا وقتی بحران از راه می‌رسد، اولین قربانی همیشه تولید است؟
با خاموش شدن کوره‌های سیمان، پیامدها به‌سرعت به سایر بخش‌ها سرایت خواهد کرد. کمبود مصالح ساختمانی، افزایش قیمت مسکن، تعطیلی پروژه‌های عمرانی و بیکاری گسترده در راه است. این تنها یک هشدار نیست، بلکه آغاز یک بحران بزرگ‌تر است؛ بحرانی که اگر همین امروز چاره‌ای برای آن اندیشیده نشود، فردا دیگر قابل جبران نخواهد بود.
مخاطبین عزیز پایگاه خبری–تحلیلی "معدنی‌ها"؛ شما می‌توانید از دایرکت پیج اینستاگرام "معدنی‌ها" به آدرس madanihanews برای ارائه نقطه نظرات، پیشنهادها، انتقادها و سایر پیام‌های خود با ما در ارتباط باشید.
