معدنی ها /در حالی که صنعت فولاد کشور زیر بار فشار ناترازی انرژی نفس می‌کشد، محمد اتابک؛ وزیر صنعت، معدن و تجارت روز گذشته در جلسه بررسی چالش‌های ناترازی انرژی در بخش صنعت بار دیگر با وعده‌هایی بی‌سرانجام خبرساز شد؛ او با اشاره به احداث ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه جدید، اذعان کرد که این صنعت همچنان از کمبود انرژی رنج می‌برد. این اعتراف در حالی صورت گرفت که سال‌هاست وعده‌های مشابهی به گوش صنعتگران می‌رسد، اما مشکلات هر روز پیچیده‌تر می‌شود.
وزیر صمت گفته است که ساخت این میزان نیروگاه گامی مؤثر در رفع ناترازی بوده، اما سوال اساسی اینجاست: چرا باوجود این اقدامات، وضعیت همچنان بحرانی است؟ اگر این پروژه‌ها کارآمد بوده‌اند، چرا صنعت فولاد همچنان با قطعی‌های مکرر برق و گاز روبه‌روست؟ و اگر ناکارآمد بوده‌اند، مسئولیت این ناکامی با کیست؟
صنعت فولاد به عنوان یکی از پایه‌های اقتصادی کشور، سال‌هاست که از بلاتکلیفی در تأمین انرژی رنج می‌برد. بسیاری از کارخانه‌های بزرگ به دلیل ناترازی برق و گاز، به تعطیلی‌های موقت و کاهش تولید روی آورده‌اند، در حالی که وزیر صمت به جای ارائه راهکارهای فوری، بار دیگر از "تلاش‌ها" و "برنامه‌ها" صحبت می‌کند.
بخش خصوصی نیز با انتقاد شدید از عملکرد دولت در این زمینه، خواستار شفافیت بیشتر شده است. یکی از فعالان حوزه فولاد با اشاره به صحبت‌های وزیر صمت گفت: «اگر قرار است همین روال ادامه پیدا کند، ساخت نیروگاه‌های جدید چه معنایی دارد؟ ما همچنان باید برق و گازمان را جیره‌بندی کنیم و خسارت‌های سنگین ببینیم!»
این اظهارات در شرایطی بیان می‌شود که صنایع بزرگ جهان با برنامه‌ریزی‌های بلندمدت و دقیق، به سمت خودکفایی در تأمین انرژی حرکت کرده‌اند. اما در ایران، سیاست‌گذاری‌های کوتاه‌مدت و مدیریت نادرست منابع، صنعت را به لبه بحران رسانده است.
آیا زمان آن نرسیده که وزیر صمت و دیگر مسئولان به جای وعده‌های تکراری، گزارشی شفاف از دلایل اصلی این بحران ارائه دهند؟ آیا ادامه این وضعیت، صنعت فولاد کشور را به ورشکستگی نخواهد کشاند؟ آینده این صنعت استراتژیک در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و پاسخی روشن از مسئولان شنیده نمی‌شود.