معدنی ها /هشت ماه پس از فاجعه معدن شازند، پیکر چهارمین کارگر مفقود همچنان در زیر آوار مدفون است؛ این تأخیر طولانی، ضعف‌های عمیق در تجهیزات و مدیریت عملیات نجات در صنعت معدن ایران را آشکار می‌کند.
حادثه در ۲۶ خرداد ۱۴۰۳ در معدن شماره پنج شن و ماسه شازند رخ داد که منجر به مدفون شدن چهار کارگر شد. با گذشت بیش از ۸۰ روز از حادثه، عملیات جستجو برای یافتن آخرین مفقود با حداقل امکانات و حداکثر نیروها ادامه دارد.
این تأخیر طولانی در یافتن پیکر کارگر مفقود، سؤالات جدی درباره کارایی و مدیریت عملیات نجات و همچنین ایمنی معادن در کشور را مطرح می‌کند. خانواده‌های قربانیان و افکار عمومی انتظار پاسخگویی و شفافیت بیشتری از سوی مسئولان دارند.
بر اساس گزارش‌ها، ۷۷ درصد معادن ایران فاقد بخش ایمنی و بهداشت هستند که این موضوع نشان‌دهنده کمبود جدی در زیرساخت‌های ایمنی و تجهیزات امداد و نجات است.
مقایسه وضعیت معادن ایران با استانداردهای جهانی نشان می‌دهد که فاصله قابل‌توجهی وجود دارد؛ در حالی که در سطح جهانی، فناوری‌های پیشرفته و سیستم‌های مدیریتی پیچیده برای افزایش ایمنی به‌کار گرفته می‌شوند، در ایران هنوز با مشکلات اساسی مانند کمبود تجهیزات ایمنی اولیه و عدم‌رعایت استانداردهای پایه مواجه هستیم.
این حادثه و تأخیر در عملیات نجات، ضرورت بازنگری جدی در سیاست‌ها و استانداردهای ایمنی معادن کشور را برجسته می‌کند. بدون سرمایه‌گذاری در تجهیزات مدرن، آموزش نیروهای متخصص و تدوین مقررات سخت‌گیرانه، تکرار چنین حوادثی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.
خانواده‌های قربانیان و افکار عمومی انتظار دارند که مسئولان با شفافیت و پاسخگویی، اقدامات مؤثری برای بهبود وضعیت ایمنی معادن انجام دهند تا از تکرار چنین فجایعی جلوگیری شود.