معدنی ها /در حالیکه واحدهای صنعتی کشور یکییکی بهدلیل قطعیهای گسترده برق از مدار تولید خارج میشوند، بیژن پناهی زاده میگوید هیچ گوش شنوایی در دولت برای شنیدن صدای صنعتگران وجود ندارد. پناهیزاده با لحنی صریح، وزارت نیرو را به بیتفاوتی و بیاعتنایی نسبت به بحران انرژی متهم میکند و هشدار میدهد: اگر همین وضعیت ادامه یابد، تولید ملی به خاموشی کامل خواهد رسید.در میانه یکی از گرمترین سالهای اخیر و در حالیکه تولیدکنندگان ایرانی در تلاشند تا در شرایط تحریمی، تورمی و پرچالش اقتصادی سر پا بمانند، قطعی گستردهی برق صنایع، نفسِ تولید را به شماره انداخته است. اینبار نه گرانی مواد اولیه، نه مشکلات ارزی و نه بحران تامین اجتماعی؛ بلکه نبود برق و انرژی پایدار، به تهدید اصلی برای حیات صنعتی کشور بدل شده است.صنعت ایران در تاریکی مطلق: بحران برق، ناامیدی صنعتگران و سکوت سنگین سیاستگذارانپناهیزاده، معاون خانه صنعت و معدن ایران در گفتوگویی صریح و بیپرده، با خبرنگار نبض بازار از عمق بحران موجود و بیتفاوتی کامل تصمیمگیران نسبت به فاجعهای سخن میگوید که سالهاست هشدارش داده شده، اما اکنون به واقعیت تلخ بدل شده است وی همچنین از بیتوجهی وزارت نیرو و بیبرنامگی دولت در قبال بحران انرژی سخن گفت.بیبرقی معادن را فلج کرده؛ هیچکس پاسخگو نیستپناهیزاده با اشاره به خسارات سنگین ناشی از قطعی برق گفت: «ما دیگر نه درآمدی داریم، نه میتوانیم مالیات بدهیم، نه سود بانکی پرداخت کنیم. سالی ۴۰ هزار میلیارد تومان از معادن مالیات گرفته میشود، ولی کوچکترین حمایت یا جبرانی در قبال خسارات وجود ندارد.»پناهیزاده با اشاره به قطعیهای برنامهریزیشده ۱۵ روزه در معادن و کارخانهها، تأکید میکند که بسیاری از واحدهای صنعتی، بهویژه در مناطق جنوبی کشور مثل اهواز که دمای هوا از ۵۵ درجه هم فراتر رفته، نه تنها امکان تولید ندارند، بلکه حتی شرایط انسانی برای فعالیت کارکنان وجود ندارد. «در اهواز خانهها دو ساعت دو ساعت برق ندارند، کارخانهها که دیگر هیچ. با این شرایط نه سودی باقی میماند، نه مالیاتی پرداخت میشود، نه تأمین اجتماعی معنادار است. فقط سقوط آزاد صنعت.»وزارت نیرو ما را نمیبیند؛ اصلاً ما را به رسمیت نمیشناسد!وی همچنین به عدمتعامل وزارت نیرو با بخش خصوصی و تشکلها اشاره کرد و گفت: «خانه صنعت و معدن هیچ ارتباطی با وزارت نیرو ندارد. اصلاً ما را به رسمیت نمیشناسند، نه مشورت میگیرند، نه حتی یک جلسه.اصلاً انگار وزارت نیرو در ایران زندگی نمیکند. هیچ ارتباطی با خانه صنعت و معدن ندارد، تشکلها را به رسمیت نمیشناسد، نه جلسهای، نه مشورتی، نه حتی توجهی. ما هرچه انتقاد کنیم، برایشان مهم نیست. انگار که اصلاً ما وجود خارجی نداریم.»او در جایی از گفتوگوی خود، با لحنی طعنهآمیز پیشنهاد میدهد که «بهتر است در خانه وزیر نیرو نه آب باشد، نه برق، نه کولر و پنکه. آنوقت شاید درک کند بیبرقی یعنی چه. اگر کل وزارت نیرو هم بدون برق کار کند، شاید فکری به حال ما کنند.»نه گاز داریم، نه برق؛ قرار است چاه نفت هم خودمان بزنیم؟و با تاکید بر اینکه «هیچ راهحلی در شرایط فعلی وجود ندارد»، گفت: «ما نه تلفن داریم، نه برق، نه کسی که پاسخگو باشد. وزارت نیرو هم اهمیتی نمیدهد که صنعت در چه وضعیتی است.»پناهیزاده راهحلی نمیبیند که در کوتاهمدت عملی باشد. او صراحتاً میگوید: «این وضعیت فقط با پول درست میشود، و ما پول نداریم. تغییر ساختار انرژی در صنعت کشور شاید ۲۰ میلیارد دلار سرمایه بخواهد. کدام بخش خصوصی این توان را دارد؟»از خورشید هم ناامید شدیم؛ پنل خورشیدی خاک میخورد!استفاده از انرژی خورشیدی و تجدیدپذیر در معادن نیز از نگاه او بیشتر یک رؤیاست تا راهکار، او ادامه داد: «مگر کارخانه میتواند با پنل خورشیدی بچرخد؟ هر روز گرد و خاک در معادن، پنل باید تمیز شود، ده نفر باید استخدام شوند فقط برای این کار. فردا میگویند گازوئیل هم نیست. ما قرار است برویم چاه نفت بزنیم؟ پالایشگاه راه بیندازیم؟»او با اشاره به سیاستهای غیرمشوقانه و غیردوستانه دولت در قبال بخش تولید میگوید: «اگر انرژی قرار است در ایران مثل بقیه دنیا گران شود، پس سایر مؤلفهها هم باید مثل دنیا باشد. سرمایهگذار خارجی چرا باید در ایران سرمایهگذاری کند؟ وقتی برق نیست، گاز نیست، تحریم هست، تبادل بانکی نیست، تکنولوژی وارد نمیشود؟ آنطرف دنیا، سرمایهگذار نه تنها مالیات کم میدهد، بلکه ۸۰ درصد پروژهاش را هم تعطیلات و حمایت دارند.»دولت گوش شنوا نداردپناهیزاده معتقد است که سیاستگذاران حتی گوش شنوا برای انتقادات ندارند: «برو بگو کشور برق ندارد. برایشان مهم نیست. خونسردترین آدم ممکن را گذاشتهاند وزیرنیرو. آقای علی آبادی انتقادها به گوشش هم نمیرسد.»او تاکید میکند که در سالهای گذشته بارها هشدار داده شده که بحران انرژی در راه است. اما به گفته او: «ما تنها مزیت رقابتیمان انرژی ارزان بود. حالا آن را هم از دست دادهایم. هیچ مزیتی برای تولید در ایران باقی نمانده.»او هشدار میدهد که اگر همین مسیر ادامه یابد، تنها پیامد آن تعطیلی پیدرپی واحدهای تولیدی، کاهش اشتغال، فرار سرمایه و در نهایت خاموشی چراغهای صنعت خواهد بود.در پایان گفتوگو، پناهیزاده با لحنی مردد میگوید: «من فکر میکنم یک سال دیگر اوضاع بهتر میشود. شاید اطلاعاتی دارم که امیدوارم کرده. /نبض بازار